KRZYSZTOF BOJARCZUK - wystawa rysunku

Przemyślenia o sztuce Krzysztofa Bojarczuka

Entuzjazm w połączeniu z głębokim zamyśleniem, bezpośredniość wypowiedzi i szczera wrażliwość ikonografii są cechami najlepiej opisującymi twórczość Krzysztofa Bojarczuka. Moglibyśmy spróbować oddzielić artystę od jego twórczości, osobowość od osoby, ale to doprowadziłoby nas do kompletnego niezrozumienia motywów powstawania jego obrazów. Humor miesza się ze smutkiem. Gest i kolor odzwierciedla zarówno siłę, jak i miękkość, ogromną zmysłowość i seksualność. Media stosowane przez Bojarczuka są idealnie dopasowane do prędkości jego myśli i
wrażliwości, a jego ikonografia, wydestylowana z odważnych gestów i mocnych pociągnięć pędzla, plam kolorystycznych i linii delikatnych, jak pajęczyna, zaskakuje nas. Oglądając jego prace przechodzimy od zdziwienia, do odcyfrowywania, do odkrywania i wreszcie … iluminacja. Nawiązuje się kontakt między abstrakcją i jej reprezentacją, między artystą a światem.

Arie A. Galles

Więcej o Artyście - TUTAJ.

„Bojary” z dużej litery

Metaforyczna struktura prac malarskich Krzysztofa Bojarczuka przedziera się przez codzienność i zawirowania życia, by ukazać dostojeństwo oraz prawdę własnej wypowiedzi. W tym niezwykłym wydarzeniu, jakim jest powstawanie dzieła, ważnym wydaje się uporczywe szukanie siebie. Ciągle oglądając się w przeszłość, gdzie istnieje lakoniczność, wietrzą się pierzyny oraz śpiewa się nabożne pieśni przy lepieniu pierogów. Uwidacznia się afirmacja powodowana protestem przeciwko przemijaniu i bezradności. W twórczości Krzysztofa Bojarczuka, poprzez abstrakcyjną narrację, spełnia się podmiotowość i ciążenie ku precyzji. To niełatwa wiwisekcja ale bardzo świeża i porywająca. Autor włada doskonałością papilarną a jednocześnie jest onieśmielony widokiem transparentnych kolorów. Dlatego śmiało używa czerwieni, łagodnej żółci, sieny palonej i ostrego błękitu, by przypominało się Podlasie, miejsce urodzenia Krzysztofa Bojarczuka, gdzie krzyżowały się wpływy kolorystyczne i trwały odwiecznie, jak na prawdziwym pograniczu.

Tadeusz Karabowicz