Adam Myjak - rzeźba i rysunek

Piątkowy wernisaż (26 stycznia) zgromadził wielu miłośników sztuki, nie tylko z naszego regionu. Wszystkich przywitał dyrektor Małopolskiego Centrum Kultury SOKÓŁ Antoni Malczak. O Panu Profesorze i jego sztuce pięknie opowiedział prof. Andrzej Szarek. Przewodniczący Rady Programowej Galerii BWA SOKÓŁ zauważył, że Antoni Myjak jest nie tylko wspaniałym twórcą, ale nade wszystko - twórcą odpowiedzialnym, za swoją pracę, za swoje dzieła i ich przesłanie.

Adam Myjak przyjechał do Nowego Sącza z żoną i dwoma wnukami: Ignasiem i Wicusiem. Dla niego był to sentymentalny powrót do korzeni.

- Pochodzę z Gołkowic - podkreślił. - Tam był mały domek mojego ojca. Na rynku w Starym Sączu jako chłopiec zobaczyłem pierwszą w życiu wystawę. Nie pamiętam już nazwiska artysty, tylko to, że były to rysunki wykonane białą kreską na czarnym tle. To był mój pierwszy kontakt ze sztuką.

 

Fot. PG

 

Adam Myjak od 1965 roku studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie gdzie w 1971 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem. Rok później rozpoczął pracę pedagogiczną na macierzystym Wydziale, a od 1990 roku jest profesorem i prowadzi pracownię rzeźby w ASP w Warszawie. Jest także kierownikiem Zakładu Rzeźby na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Wspólnie z Dyrektorem Teatru Wielkiego-Opery Narodowej Waldemarem Dąbrowskim prowadzi Galerię „Opera” w Teatrze Wielkim. 

Przez kilkanaście lat był członkiem Rady Programowej Centrum Rzeźby w Orońsku, w tym pięciokrotnie jej przewodniczącym.

Trzykrotnie wybierany na podwójne kadencje rektora (1990-1996, 1999-2005, 2012-2020). 

Wywarł decydujący wpływ na obraz Akademii w latach 90. i początku XXI wieku, dbając tyleż o gospodarstwo, co o tradycję i prestiż Uczelni w trudnych przełomowych czasach.

Debiutował wraz z pokoleniem tzw. Nowej figuracji lat 70. w sztuce polskiej. Współtworzył ruch „O poprawę”. W latach 70. był redaktorem artystycznym miesięcznika „Nowy Wyraz”, dzięki czemu jego łamy składają się na wyczerpujący album sztuki tej dekady. Wczesny okres Jego twórczości stał pod znakiem wielkiego cyklu głów o miękkiej, jakby zamglonej fakturze i sennych rysach, monumentalnych niezależnie od ich fizycznych wymiarów. Motyw głowy, jako pola symbolicznych zabiegów, pozostaje aktualny w Jego twórczości, przechodząc, wraz z równie klasycznymi tematami - jak popiersie i Figura - kolejne fazy formalne i stylistyczne. Wśród nich wyodrębnia się okres bardziej zdecydowanego i syntetycznego formowania powierzchni oraz kontrastowania partii matowych i polerowanych bądź łączenia różnych materiałów - jak kamień i brąz, co nastąpiło na przełomie lat 70. i 80. Artysta spędził lata 1979-1981 na stypendium im. Wilhelma Lehmbrucka w Niemczech. W połowie lat 80. nowym cyklem w Jego twórczości stały się kroczące, wydłużone, ażurowe „Figury”. Następujące po sobie kształty i formy wzbogacały kolejno repertuar twórczości, składając się na jej dzisiejsze bogactwo. Zdobywa liczne nagrody w konkursach krajowych i międzynarodowych. Poza rzeźbą, medalierstwem, któremu poświęcał się zwłaszcza na początku swej drogi twórczej, ma w swym dorobku projekty i realizacje monumentalne, podejmowane często z Antonim Januszem Pastwą (ostatnio – kwadryga na Teatrze Wielkim, odsłonięta 3 V 2002). Jest autorem pomnika Homo Homini w Kielcach poświęconego zamachowi na budynki World Trade Center w Nowym Jorku (odsłonięty w 2006 roku). Przewodniczący międzynarodowego Jury w konkursie na pomnik Katastrofy Smoleńskiej.

Na swoim koncie ma ponad 100 wystaw indywidualnych, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

W 2006 roku odbyła się wielka wystawa indywidualna w Warszawie (Zachęta), w czerwcu-sierpniu 2007 roku w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. 

W styczniu 2012 roku w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie odbyła się retrospektywna wystawa rzeźb z okazji 40-lecia pracy twórczej.

We wrześniu 2005 roku otrzymał najwyższe odznaczenie za zasługi dla kultury – Złoty Medal Gloria Artis. W 2009 roku został członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności.  

W 2013 roku w Europejskim Centrum Muzyki im. Krzysztofa Pendereckiego powstała stała Galeria Rzeźb Adama Myjaka, w której eksponowane jest  10 rzeźb podarowanych przez autora. W 2015 roku powstała również  stała autorska Galeria Rzeźb Adama Myjaka w siedzibie Ośrodka Praktyk Teatralnych w Gardzienicach.

Jest twórcą popiersia Krzysztofa Pendereckiego (2013), Premiera Tadeusza Mazowieckiego (2014) oraz autorem medalu Jana Ekiera na zlecenie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.