Msza. Deszczem żegna Nowy Sącz uczestników 23. Święta Dzieci Gór. Przyszedł więc moment w czasie mszy rozpoczynającej ostatni dzień Festiwalu, że zespoły zaczęły się chować pod wszystkimi dostępnymi dachami, zadaszeniami, drzewami lub korzystały z pelerynek.

O kamracenie i o szczególny jego wymiar, czyli dni u polskich przyjaciół zapytałem w tym roku kierowników polskich grup.

Rozmowa z JOANNĄ SAJEWICZ, choreografem z Młodzieżowego Domu Kultury nr 1 w Tychach oraz ANNĄ KIELTYKĄ, instruktorem tańca, choreografem.

Festiwal ma się ku zachodowi. Ostatni wieczór narodowy, ostatnia para kamracka, ostatni… a nie, trombita zagra tu jutro jeszcze raz, na pożegnanie. Dziś brzmi, by zwołać publiczność, która w ten sobotni wieczór wyjątkowo nie dopisała. To nic, będzie bardziej kameralnie.

Ekipa Telewizji Kraków, która jest jednym z patronów medialnych festiwalu, będzie gościć w Nowym Sączu w ostatnim dniu Święta Dzieci Gór.

„Dziecko jest otoczone dobrem, prawdą i pięknem. Jak żyć, by wokół tego dobra, prawdy i piękna tworzyć arcydzieło życia? Popatrzmy na nie, na dzieci.” (Józef Broda). Na widowni w piątkowy wieczór: konsul Serbii  Ranko Tomović, festiwalowa ciocia Żaneta Żardecka reprezentująca CEPELIĘ, Jacek Gocał – sołtys wsi Grojec, Marek Skowronek - dyrektor Ośrodka Kultury w Alwerni oraz przedstawiciele władz tej gminy.

Jeszcze zanim rozpoczął się wieczorny koncert, wzrok nasz przykuły mrugające laleczki, których kilkadziesiąt zespół z Tajwanu porozwieszał na płotku przed sceną. Wyzwanie, szczególnie dla grupy polskiej, by odwrócić swoim występem uwagę publiczności od mrugających jak w choince światełek. Ale i wyzwanie dla siedzących w pierwszych rzędach, by nie dać się zahipnotyzować owym mruganiem.

„Helo, helo… jako ci się pasie…”  popłynął dziecięcy śpiew wraz z trombitą… Popłynął pięknie, zza kulis unosząc nasze myśli w stronę hal Beskidu Śląskiego i zaskakując, bo przecież najdłuższy instrument Święta Dzieci Gór zawsze sam, zawsze solo...

Hana Bartošová  z Czech była bohaterką drugiego koncertu w ramach XIV Sądeckiego Festiwalu Muzyki Organowej L’arte Organica. W bazylice św. Małgorzaty zabrzmiały dzieła jej rodaków, ale też utwory Włochów: Benedetto Marcello, Vincenzo Belliniego i chorały Jana Sebastiana Bacha.

Józek Broda: „Mom taką wielką pytaczkę. Jak słyszę na początku gwizdy, to myślę, że jestem za wielką wodą. W kulturze europejskiej człowiek, który wychodzi na scenę i słyszy gwizdy, powinien się wrócić. Mom się wrócić?” Gromkie „Nie!!!” „To postarajmy się zrezygnować z gwizdów.”